Doludizgin
Adımlarını hızlandırmak istese de bir türlü başaramıyordu. İnsan böyledir, aklıyla istediği şeyi kalbiyle kabullenmedikçe beyne gönderdiği sinyallerin hiçbir anlamı olmaz. Çünkü vücuttaki tüm organlar bir beraberlik içinde hareket eder. Hepsinin tek başına hareket etmesi kaos oluşması için uygun ortamı hazırlardı aksi takdirde. Şimdi olan da buydu, beyin kalpten gelecek olan sinyali bekliyordu fakat kalp bu konuda onay vermiyordu. Gülbiz neredeyse durduğu yerden hiç kımıldamıyormuş gibi yavaş adımlar atıyordu. Mehter takımı gibi iki ileri bir geri gidecekti elinde olsa. O mekandan çıkmak istemiyordu, çıkmaması için de çok fazla sebep vardı. Fakat çıkması için de zihninde sıralanıyordu bahaneler. Bu kararsızlıkla da ancak bu kadar hızlı ilerleyebiliyordu. O sabah her şey olduğundan daha güzel, saksıdaki bitkiler daha canlı, raftaki kitaplar daha okunası, kavanozdaki kahve kokusu daha buram buramdı Yağız için. Uyanır uyanmaz evde anlamsız bir tur attıktan ...