Hayat öylece elimizden akarken
Bir süredir hikaye yazmak için kendimi zorluyorum, çünkü her şeyi akışa bıraktığımda bazen hiçbir şey yapmamış olduğumu fark ediyorum. O yüzden bazı konularda kendime ayar vermeyi uygun buluyorum. Bilhassa bu konular şahsım adına faydalı işlerse, devinişsel sürecimde bana yardımı dokunacaksa üstüne gitmeye özen gösteriyorum. Fakat ne kadar üstelesem de doğal akış içinde gelişigüzel bir hikaye başlangıcı yapmıyorsam o bi türlü bitmiyor. Bazen gelişigüzel başladıklarım bile bitmiyor. Öyle bir durum ki, o an yazdım yazdım sonra sanki zihnim düğümleniyor ve devamı gelmiyor. Elbette bunu da bir çözüme kavuşturmam gerekli ama bakalım onun sırası da gelir herhalde. Ben de madem hikaye yazamıyorum ve bu yazmaklığı bir şekilde atmam gerekiyor bari günlüğe dökeyim diye düşünüp bu satırları yazmaya karar verdim. Ayda bir kez olsun derli toplu bir yazı dizini çıkarabilmeyi önemsiyorum yoksa bir his hep içimi kemiriyor. Bu yazı vesilesi ile hayatımdaki birtakım kararlar ve değişiklikler...