Sevgili rüzgar gülü
Ben rüzgar gülü olsam gece ışığı yanmayan rüzgar gülü olurdum. Kimse yerimi bilmesin, o kalabalığın içinde varlığım bi nebze olsun anlaşılmasın uzaktan. Sadece yakından bakanlar bilsinler orda olduğumu. Yakından anlasınlar nasıl dimdik ayakta durduğumu, yüreğimde neler olduğunu. İnsanlar kendi kararlarını kendileri verebilmeliler. Ve biri bir karar aldığında etrafındakiler bu karara ilişkin olumsuz yorum yapamamalılar. Şayet böyle olsaydı hayat daha yaşanabilir olurdu. Böylelikle karar alırken düşünmemiz gereken şeyler çok daha başka olurdu. Belki daha basit verirdik kararlarımızı, daha az sancılı olurdu süreç. Anlamadığımız şey şu, herkes tek başına ayakta duruyor ve neler yaşadığını, neler hissettiğini, bir durum için neler düşündüğünü hiçbirimiz bilmiyoruz. Evet bu dünyaya birilerine bağlı ve belki onlara sorumluluklarımız olduğu halde gönderiliyoruz. Fakat bu sorumluluğu zedelemeyen, başkasının hayatında hiçbir zarar teşkil etmeyecek ka...