*Dökülenler

    Selamlar sevgiler. Bir yol yazısında daha benimle birlikte olduğunuz için teşekkür ederim. Blogumu düzenli takip eden çok fazla kişi yok fakat yine de ara sıra yeni dönüşler alıyorum yazılarım hakkında, bu elbette hoşuma gidiyor ve motive ediyor beni. Küçükken büyüdüğümde kesinlikle yazar olacağımı, ne iş yaparsam yapayım yazarlığa devam edeceğimi falan düşünürdüm. Sanırım artık büyüdüm, yani bu fikirleri düşlerken bu yaşa geldiğimde büyümüş sayılıyordum. O yaştayken 20 ler, hele 30 a yaklaşmak falan kesinlikle hayatını kurmak, kendi kararlarını veriyor olmak, elinde avucunda birtakım meziyetler olması anlamına geliyordu benim için. Oysa şimdi hiç de öyle olmadığını fark ediyorum çünkü ben hala acaba yeni bir bölüme mi başlasam, acaba şunu mu yapsam, buna mı yönelsem diye kendime çalışacağım, hayatımı sürdüreceğim bir meslek, bir dal arıyorum. Bu yaştaki bir insanın böyle şeyler düşünmesi belki bazılarına komik gelebilir. Neyse ki ben yalnız olmadığımı biliyorum, çünkü biz...

    Hayatımızda çok fazla olay oluyor, pek çoğu da bilinmezliklerle dolu. Zaten insan hayatının kıymet ve heyecanı da burada sanırım. Yaşıyor olmayı idrak edebilmek demek biraz da bu bilinmezliklerle mümkün oluyor gibi geliyor. Her şey istediği kadar sıradan olsun, alışkanlık haline gelsin, istediğimiz kadar duyarsızlaşalım bir şeylere, yine de günün sonunda muhakkak beklenmedik olaylarla karşılaşıyoruz. Mesela her gün uyuyoruz, burada sıkıntı yok, fakat bazı geceler kabuslar görüyoruz mesela, bazense güpgüzel rüyalar giriyor uykularımıza. Bu bizden bağımsız, bizim yaşadığımız en sıradışı olaylardan biri bana göre. Bir ara rüya meselesine kafayı fena takmıştım. Hatta birkaç yazımda söz ettiğim seri oluşturma mevzularından biri araştırma konuları hazırlayıp ilginç bulduğum, hoşuma giden bir şeyler hakkında okumalar yaparak fikirlerimi beyan etmekti. Bu konuda ilk bulduğum ve merak ettiğim şey rüyalardı. Biraz okudum, araştırdım, yazdım fakat derli toplu bir dizin çıkaramadım me...