Vazgeçilemezliğin şanlı vazgeçilirliği

    Bazen hayal kırıklığı insanın kendine gelmesini sağlayabiliyor. Ne türlü düşünürseniz düşünün. İster kendi hayal kırıklığımız söz konusu olsun isterse bir başkasının hayallerinin yıkıldığını görmek olsun. Neden bilmem beni en çok etkileyen başkalarının hayalleri oluyor. Nasıl oldu da yapabildim diyorum. Çok sık olmuyor fakat olunca hep en ağır şekilde yaşıyorum bunu. Pişman olacağınızı bildiğiniz şeyler vardır. Yanlış olduğuna emin olduğunuz nerdeyse. Yine de yaparsınız. Heh işte ben o konuda üstüme tanımam. Yani bir bardağı tezgahın köşesine koyduğunuz an onun düşeceğini bilirsiniz ya hani, ben de biliyorum, fakat koymadan önce dikkat etmiyorum. Koyduğum an başlıyor pişmanlığım. Yine de her seferinde bıkmadan usanmadan deniyorum. Ya bu kez düşmezse. Öğrenememezlik bir kusurdur arkadaşlar. Öğrenmek istememezlik ise salaklık. Böyle şeyler yapmamalıyım. Bu biiir.
   İkinci olarak, şu kendimle barışma olayını bir an önce çözmem gerekiyor zira hayatımı hoş etkilediği söylenemez. Kendini kabullenmek de diyebiliriz. Varıyla yoğuyla, eksiğiyle fazlasıyla, bakınız burası da oldukça önemli. Bu yüzden ne hayatlar soldu bee. Böyle şeyler yaşanmaması için bunu halletmem gerekiyor. 
   Sanırım son olarak da, o da bunların akabinde oluyor artık. Kendimi hallettim, hayalleri, umutları hallettim ne kalıyor, tabii ki adamakıllı bir şeyler yapmak. İşte onun için de buradan başladık gibi, böyle devam edip daha daha seçenekleri fazlalaştırarak hayatımızı düzene koyuyoruz. İşte mesela, yazımızı geliştirip okuduğumuz derslere önemi artırıp kitap okumalarımızı genişleterek bir şekilde bir yerlerde birilerine faydalı olabilmek. Başka elimizden ne geliyorsa en iyisi için çabalamak. Hatalarımızı telafi etmek için azami gayret göstermek. Bunun üzerine daha bir sürü şey bina edilebilir. Şimdilik ben burada sonlandırıyorum. Bugünü milat ediniyorum ve seneye bugün bakıyorum neler değişmiş. İnşallah değişen çok fazla şey olur ve bunların içinde ben en iyisi olurum. Bu kendime ufak bir motive yazısıdır, birtakım yaşanan şeyden sonra yazılma gereği hissedilmiştir. Buraya tutturuyorum günün canlı olarak hafızalarda kalabilmesi adına. Zira arkadaşlar ben unutmaya doymayan, yaşanan şeylerin ben de bıraktığı hissiyatları çok çabuk görünmez hale getirebilen bi insanım. Bu yüzden bu mühim. O halde hoşça kalın, yüzünüz gülsün, hayalleriniz daima canlı olsun. 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yüzyıl sonra yeniden

   Merhaba. Bir yazıya nasıl başladığımı unutmaya başladım. En son 2024 Haziran'da yazı yayınlamışım. Neredeyse bir sene olacak. Bu süreçte hayatımda beklemediğim çok fazla şey oldu. Beklediğim şeyler de oldu elbette her şey sürpriz değil. Bu süreçte yoğunluktan mı aşırı mutluluktan mı bilmiyorum yayınlayacak doygunluğa ulaşan bir yazı yazamadım. Girişimlerim oldu muhakkak fakat başarılı sayamadım. Bu da benim yazı yayınlama heveslerimle alakalı elbette. Neyse artık bu kez bi şeyleri derli toplu hale getirip paylaşacağım inanıyorum. Çünkü hayat akıp gidiyor ve bu yazılar da arkada bırakacağım anılardan biri. Paylaşmayınca yazmıyor değilim, bir şekilde zaten bir yerlerde biriken cümleler oluyor ama paylaşmalık bir düzenli yazı daha farklı bir kategoride konumlanıyor zihnimde. Bu sıralar hayatın bir üst evresi varmış da oraya geçmişim gibi hissediyorum. Kendi kendime kalıp zaman geçirmeyi özlediğim, bir şeyleri sırf sevdiğim için yaptığım, doya doya film izleyip kitap okuduğum b...
Devamı

Ben ne yaşıyorum allasen

    Selamlar, bi yazı yazma girişiminde bulunacağım şimdi. Bakalım ne kadar mümkün olacak. Yine yoldayım bugün de. Böyle yazınca da her Allah'ın günü yollardaymış gibi oldu ama tabii öyle de değil abartmayalım. Bu sıralar -son 6 aydır falan- sadece hayatıma odaklanmış, dümdüz yaşıyor gibi hissediyorum. Ortaya koyduğum elle tutulur bir şeyler yok. Nefes alıyorum sadece. Bir de bol bol kendime dair farkındalık geliştiriyorum. Esasında bilinçli olarak yaptığım bi şey değildi, son 2 senedir olaylar o şekilde gelişiyor ve ben istemsizce bir özfarkındalık, özbilinç edindim. Bunun öncesinde sorsanız, ne severim, ne sevmem, neye sinirlenirim, neler kırmızı çizgimdir, neler beni çok yükseltir net cevaplar veremeyebilirdim. Hala veremem. Çünkü zamanla fark ettim ki ben çok da keskin çizgileri olmayan biriyim. Aslında bu çok hoşuma gitmiyor. Her şeye 'tamam olur' olmak biraz yorucu. Tabii benim de bir damarım varmış, hem de basılmasa çok iyi olur bir damarım. Gemileri çarçabuk yakabil...
Devamı

Yine yolda

    Selamlar sevgiler. Bir yol yazısında daha benimle birlikte olduğunuz için teşekkür ederim. Blogumu düzenli takip eden çok fazla kişi yok fakat yine de ara sıra yeni dönüşler alıyorum yazılarım hakkında, bu elbette hoşuma gidiyor ve motive ediyor beni. Küçükken büyüdüğümde kesinlikle yazar olacağımı, ne iş yaparsam yapayım yazarlığa devam edeceğimi falan düşünürdüm. Sanırım artık büyüdüm, yani bu fikirleri düşlerken bu yaşa geldiğimde büyümüş sayılıyordum. O yaştayken 20 ler, hele 30 a yaklaşmak falan kesinlikle hayatını kurmak, kendi kararlarını veriyor olmak, elinde avucunda birtakım meziyetler olması anlamına geliyordu benim için. Oysa şimdi hiç de öyle olmadığını fark ediyorum çünkü ben hala acaba yeni bir bölüme mi başlasam, acaba şunu mu yapsam, buna mı yönelsem diye kendime çalışacağım, hayatımı sürdüreceğim bir meslek, bir dal arıyorum. Bu yaştaki bir insanın böyle şeyler düşünmesi belki bazılarına komik gelebilir. Neyse ki ben yalnız olmadığımı biliyorum, çünkü biz...
Devamı