Yeniden başlamak mı?
20'li yaşlara girince bi tık daha büyüyoruz, bu bir gerçek. Lakin yine de hala çok küçüğüz. Çünkü bu dünya üzerinde 20 yıl görmek demek her şeyi anlamak demek değil. Zaten yaş almakla yaşlanmak da aynı şey değil. Şayet yaşlılık; daha erdemli, daha tecrübeli olmak demekse, hiç aynı şey değil. Çünkü yaş alıyoruz elimizde olmadan. Elimizde olan şeyse o yaşların içini hakikat ile doldurabilmekliktir. Nedir bunun manası? Gerçeği arayarak geçirdiğimiz her gün bizim için bi nebze daha anlamlı olacak demektir. Hala çocukça küskünlüklerimiz, gereksiz şeylerle ilgilenmelerimiz, ömrümüzü hiç uğruna heba etmelerimiz varsa ortada büyük sıkıntı var demektir. Ha şöyle çocukça; çocuk ne yaptığını bilmez ve yarın unutacağı şeyler için saatlerce ağlar, küser konuşmaz ya, öyle. Yoksa çocuklar belki bizden daha verimli yaşıyor hayatı, çünkü her gün öğreniyorlar yeni şeyler. O ayrı, çocuk kalmak ayrı, içindeki çocukla yaşamak ayrı, çocuklaşmak ayrı, çocuk olmak apayrı bir şey. Hepsinin farklı anlamları var. Yeri geldiğinde hepsi birbirinden güzel. Fakat her şeyin bir yeri bir zamanı oluyor ya çoğunlukla. İşte bu da onlardan biri. Fakat konumuz o değil, o belki başka bir yazının konusu. Kendi konumuzu olabildiğince dağıtmadan devam ediyoruz.
Evet büyüyoruz, irademiz dışı gelişen bu eylem biz içini doldurmadıkça hiçbir önem arz etmiyor. Her geçen gün, bir önce ki günümüzü tahlil edip geçireceğimiz ertesi günü daha faydalı, daha güzel geçirmek için uğraşmıyorsak, hala olduğumuz yerde takıldığımız bir ufacık şey yüzünden ilerleyemiyorsak ne hükmü var ki büyümenin? Yazarken en çok kendim için yazdığımdan ve kendi eksiklerimi gördüğümden kendimden örnek vereceğim. Mesela her şeye yeniden başlamaya niyet ettim bir olay neticesinde. Sonra dedim ki ne gerek var her şeye yeniden başlamaya. Elinde olanın nesi var ki çöpe atıp yeni bir şey inşa edeceksin? Hem öyle kolay mı baştan başlamak. Zaten gereği de var mı böyle bir şeyin. Değişiklik olacaksa olur, hiç mi bir şey değişmiyor? Elbet her gün her şey bir şekilde değişim gösteriyor. Her seferinde yeniden mi başlıyoruz, hayır. Yani her gün yeni bir şans, yeni bir boş sayfa demek zaten, fakat günler üst üste eklenince ortaya bir hayat çıkıyor. O hayat da öyle kolay oluşmuyor yani. Bu durumda silmek, çıkarmak istediğin sayfaları çıkarırsın, ister bi köşeye kaldırırsın ister çöpe atarsın. Yalnız en iyisi geri dönüştürmek. Elinden geliyorsa geri dönüşüm en sağlıklısı. Olmuyorsa da olanı yapacaksın. Kendini bu uğurda gereksiz yıpratmayacaksın. Sonuç olarak dedim ki, gerek yok yeniden başlamaya, kaldığım yerden de gayet tabii çok güzel devam edebilirim. -Böyle ibretlik kararlar alıp hayatıma geçirmek beni mutlu ediyor.- Sadece odaklanmak çok önemli. Gerçekten devam etmeye, ardında bıraktıklarınla ilgilenmemeye ve onların devamında sıkıntı çıkarmayacağına emin olduğuna inanıyorsan hiçbir engelin yok demektir. Bu da sana sadece yürümek işini bırakır. Dilediğinde koşmak, dilediğinde az miktarda dinlenmek. İstersen dağlardan tırmanarak git, istersen ovalardan çayırlardan geç. Güzergah senin tercihin ve sadece kendin varsın ortada. Yolun bazı kısımlarında seni motive edecek güzel insanlar olur, onları ihmal etmemeye dikkat et. Herkes birbirinin yolunda birbirine destek olunca daha bir güzelleşiyor yol yürümek.
Bu yazıdan beklediğim verimi alamadım, yine de paylaşmaktan alıkoymuyor bu durum beni. Çünkü gözümün önünde dursun. Burda sonlandırayım ve gidip biraz yol yürüyeyim. Cümleten güzel yürümeler
Evet büyüyoruz, irademiz dışı gelişen bu eylem biz içini doldurmadıkça hiçbir önem arz etmiyor. Her geçen gün, bir önce ki günümüzü tahlil edip geçireceğimiz ertesi günü daha faydalı, daha güzel geçirmek için uğraşmıyorsak, hala olduğumuz yerde takıldığımız bir ufacık şey yüzünden ilerleyemiyorsak ne hükmü var ki büyümenin? Yazarken en çok kendim için yazdığımdan ve kendi eksiklerimi gördüğümden kendimden örnek vereceğim. Mesela her şeye yeniden başlamaya niyet ettim bir olay neticesinde. Sonra dedim ki ne gerek var her şeye yeniden başlamaya. Elinde olanın nesi var ki çöpe atıp yeni bir şey inşa edeceksin? Hem öyle kolay mı baştan başlamak. Zaten gereği de var mı böyle bir şeyin. Değişiklik olacaksa olur, hiç mi bir şey değişmiyor? Elbet her gün her şey bir şekilde değişim gösteriyor. Her seferinde yeniden mi başlıyoruz, hayır. Yani her gün yeni bir şans, yeni bir boş sayfa demek zaten, fakat günler üst üste eklenince ortaya bir hayat çıkıyor. O hayat da öyle kolay oluşmuyor yani. Bu durumda silmek, çıkarmak istediğin sayfaları çıkarırsın, ister bi köşeye kaldırırsın ister çöpe atarsın. Yalnız en iyisi geri dönüştürmek. Elinden geliyorsa geri dönüşüm en sağlıklısı. Olmuyorsa da olanı yapacaksın. Kendini bu uğurda gereksiz yıpratmayacaksın. Sonuç olarak dedim ki, gerek yok yeniden başlamaya, kaldığım yerden de gayet tabii çok güzel devam edebilirim. -Böyle ibretlik kararlar alıp hayatıma geçirmek beni mutlu ediyor.- Sadece odaklanmak çok önemli. Gerçekten devam etmeye, ardında bıraktıklarınla ilgilenmemeye ve onların devamında sıkıntı çıkarmayacağına emin olduğuna inanıyorsan hiçbir engelin yok demektir. Bu da sana sadece yürümek işini bırakır. Dilediğinde koşmak, dilediğinde az miktarda dinlenmek. İstersen dağlardan tırmanarak git, istersen ovalardan çayırlardan geç. Güzergah senin tercihin ve sadece kendin varsın ortada. Yolun bazı kısımlarında seni motive edecek güzel insanlar olur, onları ihmal etmemeye dikkat et. Herkes birbirinin yolunda birbirine destek olunca daha bir güzelleşiyor yol yürümek.
Bu yazıdan beklediğim verimi alamadım, yine de paylaşmaktan alıkoymuyor bu durum beni. Çünkü gözümün önünde dursun. Burda sonlandırayım ve gidip biraz yol yürüyeyim. Cümleten güzel yürümeler
Yorumlar
Yorum Gönder