Derinlik

   Düşündü. Zaten yaptığı çok başka herhangi bir eylem de yoktu. Her seferinde bu kez daha farklı hissediyorum dese de olan hep aynıydı. Hep bir şeyleri değiştirmesi gerektiğini anlıyor, harekete geçmek için ne yapması gerektiğini bulmaya çalışıyordu. Bulamayışlarını yanına alıp öylece yaşama devam ediyordu. Yine aynını yaptı. 
   Olduğu yerden kalktı. Mutfağa geçip kahve yapacaktı. Bildiğimiz sütlü türk kahvesi. Cezveyi aldı, dolaba baktı, süt olmadığını fark etti. Hevesi kaçtı. Hevesi böyle küçük şeylerle kırılan insanların hayatta bir şeyleri başarma potansiyelleri düşüktür. Biliyordu, umursamadı. Salona geçti, bir kitap aldı eline. Kitap okumayı sevdiği bir koltuk vardı. Her insanın belli başlı aktiviteleri yapmayı sevdiği özel bir yer vardır, diye düşündü. Sonra açtı kitabı, okumaya başladı, okuduğunu ama anlamadığını fark etti. Birkaç sayfa geçti fakat aklında kalan bir şey yoktu. Olayı anlamak için başa döndü, yine aynısı. Bıraktı kitabı masaya. Neden algılayamıyordu. Çünkü hala netleşmemiş bir sürü düşünce dolanıyordu kafasında. O da her şeyi yerli yerine oturtmadan yaşamanın ne zor olduğunu bilenlerdendi. Bilmenin olmakla aynı şey olmadığını da biliyordu. 
   Odasına geçip hazırlandı, dışarı çıkmadan önce çiçeklerine elveda dedi. Biraz yürümek hep iyi gelirdi. İlk dönemeçten döndü ve bilmediği sokaklara ilerledi. Daha ne kadar bilmediği sokak kalabilirdi bu şehirde. Hepsinden en az bir kez geçmiş olmalıydı. Yine de ısrarla "bilmediği yerlere" gitmek istiyordu. Kulaklıkta çalan müziğin ritmiyle sürdürdü adımlarını. Her ruh hali için başka yürüyüşler mevcuttur. Dalgındı, umarsız değildi, farkındalıkla geçiyordu geçtiği mekanlardan. Neye neden dikkat ettiğini bilmeden inceliyordu. Uzunca bir süre yürüdü. Pastaneden bir şeyler aldı. Bu sırada yağmur başlamıştı. Bir parkın kamelyalarından birine oturdu. Hava zaten serin olduğu için ve yağmur da başladığı için ortalıkta kimsecikler yoktu. Sessizliği ne kadar özlediğini duyumsadı birden. Anın tadını çıkarmak için mükemmel zamandı. Düşünmeyi bıraktı. Sadece dinledi; sessizliği. Biraz üşümüştü, üşümeyi seviyordu, hasta olmayacağına garanti verseler daima razı gelirdi. Yanına gelen kediyle biraz oyalandı. Sonra ona da elveda diyerek eve dönüş yolunu tuttu. Şimdi fonda çalan şarkılar daha hareketliydi. İçinde tarifsiz bir kıpırtı belirmişti. Belki yağmur, belki kedi, belki yürümek, belki sessizlik ve muhtemelen hepsi. Yine güzelleri düşünmeye başladı, hayatın yaşanılabilirliğini. Ne çok mükemmeldi düzen, ne harikulade uyarlanmıştı her şey birbirine. Bunları düşünürken çoktan eve varmıştı. Çiçeklerine selam verdi, onları sevdi, neşesinden üleştirdi hepsine. Süt almayı yine unutmuştu. Bir çay koydu ocağa. Salona geçti yeniden, kitabı aldı eline, ne güzel bir kitaptı sahi, çayın taştığını bile fark etmemişti okurken, hızlıca bir bardağa doldurdu çayını ve döndü kitabına. Çay masada soğumuş, güneş bu şehirden uzaklaşmıştı kitabı bitirdiğinde. Her yer sessizdi. Gülümsedi. 

Yorumlar

  1. Şeyma Arslan15 Nisan, 2019 22:15

    Kötü baslayan her sey böyle güzel ve huzurlu biter insallah, cok basarılı 🌸

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yüzyıl sonra yeniden

   Merhaba. Bir yazıya nasıl başladığımı unutmaya başladım. En son 2024 Haziran'da yazı yayınlamışım. Neredeyse bir sene olacak. Bu süreçte hayatımda beklemediğim çok fazla şey oldu. Beklediğim şeyler de oldu elbette her şey sürpriz değil. Bu süreçte yoğunluktan mı aşırı mutluluktan mı bilmiyorum yayınlayacak doygunluğa ulaşan bir yazı yazamadım. Girişimlerim oldu muhakkak fakat başarılı sayamadım. Bu da benim yazı yayınlama heveslerimle alakalı elbette. Neyse artık bu kez bi şeyleri derli toplu hale getirip paylaşacağım inanıyorum. Çünkü hayat akıp gidiyor ve bu yazılar da arkada bırakacağım anılardan biri. Paylaşmayınca yazmıyor değilim, bir şekilde zaten bir yerlerde biriken cümleler oluyor ama paylaşmalık bir düzenli yazı daha farklı bir kategoride konumlanıyor zihnimde. Bu sıralar hayatın bir üst evresi varmış da oraya geçmişim gibi hissediyorum. Kendi kendime kalıp zaman geçirmeyi özlediğim, bir şeyleri sırf sevdiğim için yaptığım, doya doya film izleyip kitap okuduğum b...
Devamı

Ben ne yaşıyorum allasen

    Selamlar, bi yazı yazma girişiminde bulunacağım şimdi. Bakalım ne kadar mümkün olacak. Yine yoldayım bugün de. Böyle yazınca da her Allah'ın günü yollardaymış gibi oldu ama tabii öyle de değil abartmayalım. Bu sıralar -son 6 aydır falan- sadece hayatıma odaklanmış, dümdüz yaşıyor gibi hissediyorum. Ortaya koyduğum elle tutulur bir şeyler yok. Nefes alıyorum sadece. Bir de bol bol kendime dair farkındalık geliştiriyorum. Esasında bilinçli olarak yaptığım bi şey değildi, son 2 senedir olaylar o şekilde gelişiyor ve ben istemsizce bir özfarkındalık, özbilinç edindim. Bunun öncesinde sorsanız, ne severim, ne sevmem, neye sinirlenirim, neler kırmızı çizgimdir, neler beni çok yükseltir net cevaplar veremeyebilirdim. Hala veremem. Çünkü zamanla fark ettim ki ben çok da keskin çizgileri olmayan biriyim. Aslında bu çok hoşuma gitmiyor. Her şeye 'tamam olur' olmak biraz yorucu. Tabii benim de bir damarım varmış, hem de basılmasa çok iyi olur bir damarım. Gemileri çarçabuk yakabil...
Devamı

Yine yolda

    Selamlar sevgiler. Bir yol yazısında daha benimle birlikte olduğunuz için teşekkür ederim. Blogumu düzenli takip eden çok fazla kişi yok fakat yine de ara sıra yeni dönüşler alıyorum yazılarım hakkında, bu elbette hoşuma gidiyor ve motive ediyor beni. Küçükken büyüdüğümde kesinlikle yazar olacağımı, ne iş yaparsam yapayım yazarlığa devam edeceğimi falan düşünürdüm. Sanırım artık büyüdüm, yani bu fikirleri düşlerken bu yaşa geldiğimde büyümüş sayılıyordum. O yaştayken 20 ler, hele 30 a yaklaşmak falan kesinlikle hayatını kurmak, kendi kararlarını veriyor olmak, elinde avucunda birtakım meziyetler olması anlamına geliyordu benim için. Oysa şimdi hiç de öyle olmadığını fark ediyorum çünkü ben hala acaba yeni bir bölüme mi başlasam, acaba şunu mu yapsam, buna mı yönelsem diye kendime çalışacağım, hayatımı sürdüreceğim bir meslek, bir dal arıyorum. Bu yaştaki bir insanın böyle şeyler düşünmesi belki bazılarına komik gelebilir. Neyse ki ben yalnız olmadığımı biliyorum, çünkü biz...
Devamı