Kayıtlar

Yüzyıl sonra yeniden

   Merhaba. Bir yazıya nasıl başladığımı unutmaya başladım. En son 2024 Haziran'da yazı yayınlamışım. Neredeyse bir sene olacak. Bu süreçte hayatımda beklemediğim çok fazla şey oldu. Beklediğim şeyler de oldu elbette her şey sürpriz değil. Bu süreçte yoğunluktan mı aşırı mutluluktan mı bilmiyorum yayınlayacak doygunluğa ulaşan bir yazı yazamadım. Girişimlerim oldu muhakkak fakat başarılı sayamadım. Bu da benim yazı yayınlama heveslerimle alakalı elbette. Neyse artık bu kez bi şeyleri derli toplu hale getirip paylaşacağım inanıyorum. Çünkü hayat akıp gidiyor ve bu yazılar da arkada bırakacağım anılardan biri. Paylaşmayınca yazmıyor değilim, bir şekilde zaten bir yerlerde biriken cümleler oluyor ama paylaşmalık bir düzenli yazı daha farklı bir kategoride konumlanıyor zihnimde. Bu sıralar hayatın bir üst evresi varmış da oraya geçmişim gibi hissediyorum. Kendi kendime kalıp zaman geçirmeyi özlediğim, bir şeyleri sırf sevdiğim için yaptığım, doya doya film izleyip kitap okuduğum b...
4 yorum
Devamı

Ben ne yaşıyorum allasen

    Selamlar, bi yazı yazma girişiminde bulunacağım şimdi. Bakalım ne kadar mümkün olacak. Yine yoldayım bugün de. Böyle yazınca da her Allah'ın günü yollardaymış gibi oldu ama tabii öyle de değil abartmayalım. Bu sıralar -son 6 aydır falan- sadece hayatıma odaklanmış, dümdüz yaşıyor gibi hissediyorum. Ortaya koyduğum elle tutulur bir şeyler yok. Nefes alıyorum sadece. Bir de bol bol kendime dair farkındalık geliştiriyorum. Esasında bilinçli olarak yaptığım bi şey değildi, son 2 senedir olaylar o şekilde gelişiyor ve ben istemsizce bir özfarkındalık, özbilinç edindim. Bunun öncesinde sorsanız, ne severim, ne sevmem, neye sinirlenirim, neler kırmızı çizgimdir, neler beni çok yükseltir net cevaplar veremeyebilirdim. Hala veremem. Çünkü zamanla fark ettim ki ben çok da keskin çizgileri olmayan biriyim. Aslında bu çok hoşuma gitmiyor. Her şeye 'tamam olur' olmak biraz yorucu. Tabii benim de bir damarım varmış, hem de basılmasa çok iyi olur bir damarım. Gemileri çarçabuk yakabil...
2 yorum
Devamı

Yollar yolumdur benim

     Yol serisine epeydir devam etmiyordum artık bu blog bi yol yazısı görsün bence hak etti. Son birkaç aydır sanki başka bir hayat yaşıyor gibi hissediyorum. Benden bağımsız olaylara eşlik ediyormuşum gibi. Üstelik bazen benliğimi de geride bırakarak, sadece ânı olduğu gibi yaşamak suretiyle yapıyorum bunu. Çok ilginç aslında. Bana 3-4 sene önce bugün bu yaptıklarımı yapacağımı söyleseler en fazla gülerdim. Sanırım büyümek biraz da böyle bir şey. Hayat daha anlaşılabilir, olaylar daha çözülebilir, insanlar daha 'yauv olabilir' şeklinde yorumlanıyor zihin dünyamda. Kendim hakkında farkındalıklar edindim çok fazla. Başkalarının yorumlarıyla harmanladım bunları. Ama aslında hiçbiri tam olarak beni tarif etmiyor bunu öğrendim. Mesela ben huysuz ve sinirli bir insanım. Ama koşullara göre bunu törpüleme eşiğim de çok yüksek. İstediğimde sinirlenmeyedebiliyorum -lüzumsuz saçma uzun bi kelime oldu- yani. Sadece duygularımı içimde tutmak bana yorucu geliyor, dışavurumculuğu beni...
2 yorum
Devamı

öz

        Yaşadıklarımızı sindirebilmek çok zor geliyor bazen. Her gün yüzlerce küçük olay yaşıyoruz. Yeni bilgiler öğrenip bambaşka ilgiler keşfediyoruz. Özünde oldukça basit hayatlar gibi görünse bile karmaşadan geçilmiyor ömrümüz. İkisinin arasını bulabilmek bazen çok kolay gibi gelse de çoğunlukla bulamamak gerçeği ile karşı karşıya kalıyoruz. Söylediklerimizle yaptıklarımız uyuşmuyor. İnsan olmanın gerekliliği adeta tüm bunlar. İnsan olmak beraberinde çelişkiyi ve tutarsızlığı getiriyor. En kendinden emin ve ben buyum diyen bile bir noktada dönüp baktığında uyuşmadığını fark eder. Çünkü daimi bir akış var ve bu akışta değişmemek mümkün değil. Soluduğumuz hava, yürüdüğümüz yol, içtiğimiz su her şey ama her şey ufacık etkiler oluşturuyor hayatımızda. Bu etkiler büyüyor ve karakterimizin esas parçalarına dönüşüyor. Fakat asla bütün olmak söz konusu değil. Asla tam anlamıyla oturmuş, artık kesinlikle değişmeyecek bir hale bürünmek söz konusu değil. Öyle tuhaf bir olay...
2 yorum
Devamı

beklenen

     Olayların gelişmesi nasıl oluyorsa ona göre şekilleniyoruz. Duruma ayak uydurmak çoğu zaman zor fakat bir noktada buna mecbur kaldığımız oluyor. Ben çoğunlukla bukalemun gibiyimdir, uyum sağlamak ve alışmak benim için çok sorun oluşturmuyor. Yaklaşık yarım saattir önümde açık Word belgesiyle düşünüyorum. Yine bloga yazı yazmaya başlayacağım ve yarım kalacak diye bir miktar tedirginim çünkü bundan önceki 7-8 civarı denemem boşa çıktı. Üstelik birkaç tanesinde bir sayfaya yakın yazmıştım. Fakat bir şekilde devamı gelmedi ve onları yarım bırakmak durumunda kaldım. Bu kez bir hikaye denemesi yapayım diye düşündüm ama olay örgüsü kuramadım ve sanırım anlatacaklarım ya azalmış ya da onları belirli bir düzlemde bir araya getirip düzenlemek yetisini kullanmadığım için zor geliyor hikaye oluşturmak. Her şeye rağmen yazı yazmaya devam etmekten başka çarem yokmuş gibi hissediyorum, bunun en temel sebebi kendimi en rahat böyle ifade edebildiğimi düşünmem. Buna ek olarak içimdeki...
Yorum Gönder
Devamı

Nasıl bu kadar saçmalayabiliyorum

        Her şeyi anlamıyorum ama bazen anladığım kadarıyla bile birçok şey beni yoruyor. Bazı bilmelerin ağırlığını kaldırmakta zorlanıyorum, anlamak bu kadar külfetli bir eylem olmamalıydı. Anlatmak da en azından o kadar kolay olsaydı ya da mesela. Anlaşılmak hepsinden kolay olsaydı. Oysa hiç de öyle değil. İçimizde adlandıramadığımız birçok duygu durumu oluyor. Anlamak da aslında biraz bunlardan biri. Biz bir kelime olarak onu somutlaştırmaya çalışmışız belki ama tam yerini bulamamış sanki, en azından bana öyle geliyor. Bana çoğu şey öyle gelir zaten. Konunun esası öyle değilse bile bana öyle geliyor olabilir yani. İnsan olmak da biraz böyle değil mi işte. Tek bir doğru, tek bir yanlış, tam olarak tanımlayabileceğimiz herkesin kafasında aynı şey belirecek tek bir şey yok aslında. Masa dediğimde kiminin aklına yuvarlak, kiminin kare, kiminin dikdörtgen bir masa geliyor; mutfak masası, salon masası, çalışma masası vesaire çeşitleri çoğaltmak her nitelik açısından müm...
Yorum Gönder
Devamı

Ramazan özel demek isterdim maalesef değil

     Artık bir şeylerin söze dökülebilmesi gerekliliği beni buraya getirdi. Uzun süre çok sevdiğiniz bir eylemi yapmadığınızda böyle donuk, hissiz bir hale bürünüyorsunuz gibi oluyordur size de belki. İşte epeyce zamandır bu haldeyim. Sanki istediğim, sevdiğim hiçbir şeyi yapamıyormuş hissi var üzerimde. Anlatması oldukça güç fakat heves kırılmasıyla boşvermişlik arası bir duygu sanırım. Gerçi bu ikisi birbirine çok yakın hislermiş gibi görünebilir ama özünde tam öyle değil. Fakat ikisi de hemen hemen yorgunluk sınırında.     Neden olduğunu bilmediğim şekilde 2023 benim yılım olacak hissine kapılmıştım. Çünkü bu yıl 25 oldum ve nedense 25 yaş benim için çok farklı bir noktada konumlanmıştı yıllardır. 18 gibi bir şey yani, sanki yaşla beraber birçok farklı özellik de aktif olacakmış gibi. Arkamızda bıraktığımız 3 ayı düşündüğümde çok da öyle olmadığını fark ettim elbette ama umudum yine de yaşıyor içeride. Sene başında hayatımda yaşayabileceğim tuhaf olayl...
2 yorum
Devamı