'Arayış

  Blogumda sürekli bir şeyleri anlamlandıramayan ve içsel sorunlarıyla baş edemeyen bi insan profili çizmek istemiyorum lakin hayat beni her seferinde buraya getiriyor. Çünkü arkadaşlar, bir şey tam olarak yerleşmeyince daima havada kalıyor. İnsan evvela onu sindirmeli; aklına, kalbine iyice belletmeli. Ben de durumlar ne yazık ki öyle ilerleyemiyor. Bununla ilgili serüvenimin bir kısmını anlatayım.
   Ben daima insanlarla konuşup onlardan bir şeyler öğrenmeye çalışan, hayatımı idame ettirirken bir şekilde her şeyi en iyi şekilde yapmaya uğraşırken insanlara bıkıp usanmadan danışan öylesine biriyim. Buraya kadar her şey normal, sıkıntı görünmüyor. Sonra asıl olan konular giriyor işin içine. Konuşuyorum, dinliyorum, anlıyorum, tamam diyorum, o an, o gün, o hafta her şey normal ilerliyor. Sonra bir bakıyorum yine başa sarmışım. Bakıyorum yine aynı şeyler, yine bir arayış. Böyle böyle birçok insanla konuştum. Danışman, rehberlik, öğretmen, arkadaş, dost, abla vesaire vesaire. Fakat olmuyor. 
   Anlayamadıklarımı anlatamıyorum, anlatamadıklarım için anlaşılmayı bekleyemiyorum. Anlaşılamadığım için de bir karşılık verilemiyor. Genelde anlaşıldığım düşünülüyor ve ona göre muamele ediliyor fakat öyle bir durum yok. Ben artık insanları daha fazla yormamak için anlaşılmış ve anlamış görünüyorum o kadar. Bunun için de bazen konuştuğum insanlarla aynı şeyleri durmadan tekrarlıyorum. 
   Bazen diyorum ki hah işte oldu bu kez buldum aradığımı diyorum, sonra bakıyorum yine değil. Hayatımda buldum sandığım şeyin üzerine yürüyorum ve çözmeye çalışıyorum, sonra aradığım şeyin o olmadığını fark ediyorum ve her şey sil baştan. Bunun yüzünden kaç kez hayatımda ciddi kararlar alıp vazgeçmişliğim oldu. Bu aşırı yorucu bir olay. Akabinde de sıkıcı ve bunaltıcı. 
   Peki bunları neden yazıyorum şu an durduk yere. İnsan anlaşılmaya muhtaç bir varlık olduğundan belki. Belki yazarak sorunlarımı azalttığımı düşünüyorum. Belki sadece bi nebze olsun içimi dökmeye ihtiyacım var. Belki benim gibi bir başkası denk gelir de okur, yalnız olmadığını bilir diye. Her şey  olabilir. Asıl sebebini ben dahi bilmiyorum. 
   Biraz sonuçsuz bir yazı oldu. Burada böyle dursun, belki bir gün bir yere varırsam yine yazarım. Her şey açığa kavuşur. 
   Bol düşünmeli, arayışlarınıza cevap bulduğunuz bir gün diliyorum. Ve birçok gün. Tam olarak bir ömür. 
   

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Yüzyıl sonra yeniden

   Merhaba. Bir yazıya nasıl başladığımı unutmaya başladım. En son 2024 Haziran'da yazı yayınlamışım. Neredeyse bir sene olacak. Bu süreçte hayatımda beklemediğim çok fazla şey oldu. Beklediğim şeyler de oldu elbette her şey sürpriz değil. Bu süreçte yoğunluktan mı aşırı mutluluktan mı bilmiyorum yayınlayacak doygunluğa ulaşan bir yazı yazamadım. Girişimlerim oldu muhakkak fakat başarılı sayamadım. Bu da benim yazı yayınlama heveslerimle alakalı elbette. Neyse artık bu kez bi şeyleri derli toplu hale getirip paylaşacağım inanıyorum. Çünkü hayat akıp gidiyor ve bu yazılar da arkada bırakacağım anılardan biri. Paylaşmayınca yazmıyor değilim, bir şekilde zaten bir yerlerde biriken cümleler oluyor ama paylaşmalık bir düzenli yazı daha farklı bir kategoride konumlanıyor zihnimde. Bu sıralar hayatın bir üst evresi varmış da oraya geçmişim gibi hissediyorum. Kendi kendime kalıp zaman geçirmeyi özlediğim, bir şeyleri sırf sevdiğim için yaptığım, doya doya film izleyip kitap okuduğum b...
Devamı

Ben ne yaşıyorum allasen

    Selamlar, bi yazı yazma girişiminde bulunacağım şimdi. Bakalım ne kadar mümkün olacak. Yine yoldayım bugün de. Böyle yazınca da her Allah'ın günü yollardaymış gibi oldu ama tabii öyle de değil abartmayalım. Bu sıralar -son 6 aydır falan- sadece hayatıma odaklanmış, dümdüz yaşıyor gibi hissediyorum. Ortaya koyduğum elle tutulur bir şeyler yok. Nefes alıyorum sadece. Bir de bol bol kendime dair farkındalık geliştiriyorum. Esasında bilinçli olarak yaptığım bi şey değildi, son 2 senedir olaylar o şekilde gelişiyor ve ben istemsizce bir özfarkındalık, özbilinç edindim. Bunun öncesinde sorsanız, ne severim, ne sevmem, neye sinirlenirim, neler kırmızı çizgimdir, neler beni çok yükseltir net cevaplar veremeyebilirdim. Hala veremem. Çünkü zamanla fark ettim ki ben çok da keskin çizgileri olmayan biriyim. Aslında bu çok hoşuma gitmiyor. Her şeye 'tamam olur' olmak biraz yorucu. Tabii benim de bir damarım varmış, hem de basılmasa çok iyi olur bir damarım. Gemileri çarçabuk yakabil...
Devamı

Yine yolda

    Selamlar sevgiler. Bir yol yazısında daha benimle birlikte olduğunuz için teşekkür ederim. Blogumu düzenli takip eden çok fazla kişi yok fakat yine de ara sıra yeni dönüşler alıyorum yazılarım hakkında, bu elbette hoşuma gidiyor ve motive ediyor beni. Küçükken büyüdüğümde kesinlikle yazar olacağımı, ne iş yaparsam yapayım yazarlığa devam edeceğimi falan düşünürdüm. Sanırım artık büyüdüm, yani bu fikirleri düşlerken bu yaşa geldiğimde büyümüş sayılıyordum. O yaştayken 20 ler, hele 30 a yaklaşmak falan kesinlikle hayatını kurmak, kendi kararlarını veriyor olmak, elinde avucunda birtakım meziyetler olması anlamına geliyordu benim için. Oysa şimdi hiç de öyle olmadığını fark ediyorum çünkü ben hala acaba yeni bir bölüme mi başlasam, acaba şunu mu yapsam, buna mı yönelsem diye kendime çalışacağım, hayatımı sürdüreceğim bir meslek, bir dal arıyorum. Bu yaştaki bir insanın böyle şeyler düşünmesi belki bazılarına komik gelebilir. Neyse ki ben yalnız olmadığımı biliyorum, çünkü biz...
Devamı